مقدمه: حفره دهان به عنوان منبع احتمالی پاتوژن های تنفسی شناخته شده است و از طرفی بیماری مزمن انسدادی ریه از شایعترین بیماری های موجود در جامعه و از مهمترین عوامل مرگ و میر به شمار می آید؛ بدین جهت ضروری است که نقش عفونت های دهانی در بروز و پیشرفت عفونت های تنفسی بررسی شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی ارتباط میان بیماری پریودنتال و بیماری مزمن انسدادی ریوی بود.مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهدی بود که گروه مورد از 30 بیمار که به علت بیماری مزمن انسدادی ریه در بیمارستان بستری شده بودند و گروه شاهد از 30 فرد مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد که هیچ علایمی از بیماری تنفسی را نداشتند در زمان مشابه انتخاب شدند. شاخص های سن، جنس و استعمال دخانیات در دو گروه همگن بودند. پس از ثبت اطلاعات شخصی هر گروه، عمق پروبینگ پاکت (PPD)، از دست رفتن چسبندگی (LOA) و خونریزی هنگام پروبینگ (BOP) تعیین و دو گروه با هم مقایسه شدند. داده های مطالعه با تست های آماری t-test، کای دو و Kruskal Wallis و با استفاده از SPSS تحلیل گردید.یافته ها: سن متوسط بیماران در گروه شاهد 54±5 و گروه مورد 53±7 سال بود. تعداد افراد سیگاری در گروه مورد 18 نفر (60%) و در گروه شاهد 19 نفر (63.3%) بود. میزان متوسط از دست رفتن چسبندگی (LOA) در گروه مورد 5.72±0.8 mm و در گروه شاهد 3.92±0.5 mm بود که اختلاف قابل توجهی میان گروه های مورد و شاهد وجود داشت (p=0.04).میزان BOP در گروه مورد 86%±12 و شاهد 71%±16 بود (p<0.001) مقدار متوسط PPD در گروه مورد 4±0.5MM و شاهد 2.75±0.3 mm بود که اختلاف قابل توجهی میان دو گروه وجود داشت (p<0.001).نتیجه گیری: بررسی داده ها نشان داد که ارتباط قابل توجهی میان بیماری پریودنتال و بیماری مزمن انسدادی ریه (COPC) وجود دارد.